Mieszkamy w strefie zamieszkania

Stare Pobitno najlepiej przemierzać na piechotę, rowerem albo UWR-em. Uliczki Starego Pobitna jakie są każdy widzi.

W 1907 mieszkańcy zrzucili się na drogi dojazdowe do swoich domów i tak już zostało. Doszedł tylko asfaltowy dywanik. To modelowy przykład obszaru, na którym zwykłe zasady ruchu drogowego nie sprawdzą się. Dlatego spora część Starego Pobitna jest objęta „strefą zamieszkania”:

1. Strefa rozpoczyna się znakiem jak na początku tego postu (D-40), a kończy znakiem pokazanym na końcu (D-41). Skrzyżowanie nie anuluje strefy, a opuszczenie strefy jest równoznaczne z włączaniem się do ruchu. Trzeba ustąpić pierwszeństwa wszystkim.

2. W strefie nie wolno jechać szybciej niż 20 km/h. Dlatego nie stosuje się znaków informujących o progach zwalniających. Progi są potrzebne tam, gdzie droga jest prosta i niektórzy uważają, że można pocisnąć.

   

3. W strefie wolno parkować tylko na wyznaczonych miejscach. Na Starym Pobitnie jedyne takie miejsca są na parkingu przy ul. Lwowskiej, nieopodal Szkoły Podstawowej 12.

4. Wszystkie skrzyżowania w strefie są równorzędne. Ci z prawej mają pierwszeństwo.

5. Pierwszeństwo poruszania się po drogach w strefie zamieszkania mają piesi! Potem rowery. Samochody na końcu. Na drogach w strefie zamieszkania dopuszcza się przebywanie dzieci do lat 7 bez opieki osób dorosłych. W strefie nie ma przejść dla pieszych. Zresztą na Starym Pobitnie nie ma chodników. Strefa to jedno przejście dla pieszych! (I dlatego nie ma sensu łączyć znaku strefy ze znakiem przejścia dla pieszych).

   

Zasady są proste, wystarczy się do nich stosować. Zamiast „szerokiej drogi” — oczy dookoła głowy. W każdej chwili z posesji na drogę może wyjść pieszy albo z bocznej uliczki wyjechać rower.